Een mooie plek voor dier en mens
‘Prachtig om ze te zien groeien’

Een groep mensen kijkt naar links. Sommigen kijken door een verrekijker. Haitske staat helemaal rechts op de foto en draagt een pet. Ze wijst ergens naar.
Haitske (rechts met pet) tijdens het vogels kijken met collega’s en vrijwilligers.

“De Fûgelhelling is een veilige haven”, zegt ook Haitske Wekema, dierverzorger en stagebegeleider. “Voor zowel dieren als mensen. Het is een plek om jezelf te zijn. Vrijwilligers en stagiairs hebben veel verschillende achtergronden. Ik vind het prachtig om ze hier te zien groeien in wat ze doen. Als ik mensen begeleid, kijk ik naar hun interesses en sterke punten.”

Haitske kwam in 2011 bij de Fûgelhelling na een roerige tijd. “Op mijn 21ste kreeg ik een herseninfarct. Tijdens het revalideren zocht ik iets om te doen, iets dat bij me paste. Mijn vader wees me op de Fûgelhelling, omdat ik een achtergrond heb in dierverzorging.” Het beviel haar ontzettend goed om weer met dieren en mensen te werken en Haitske bleek haar enthousiasme goed over te kunnen brengen op anderen. Zo nam ze haar kersverse vriend Fouad mee, die mee ging draaien. Net als haar nicht en diens man. Een bevriend echtpaar en weer een vriendin van hun volgden.

Veranderingen
Haitske werkt als dierverzorger en stagebegeleider en zag de afgelopen veertien jaar aardig wat veranderen. “In grote lijnen is de Fûgelhelling hetzelfde gebleven, maar vooral bij de water- en zeevogels is veel veranderd. We zijn met netbodems gaan werken om hun verenpak zo mooi mogelijk te houden, we hebben schema’s voor sondevoeding en gewone voeding en we houden hun bloedwaardes bij. Uiteindelijk worden ze gewassen voor ze terug kunnen naar de natuur, maar daar gaat dus een heel proces aan vooraf.”

Pientere kraaiachtigen

Na veertien jaar de Fûgelhelling heb je genoeg herinneringen, maar waar ze nog vaak aan terugdenkt, zijn een kraai en kauw die door mensen tam waren gemaakt. “Ik heb ze toentertijd mee naar huis genomen om ze langzaam te laten verwilderen. De kauw heeft zich uiteindelijk aangesloten bij een groep die in de buurt van het huis van mijn ouders woont. We zien hem daar nog wel eens. De kraai zijn we na een paar maanden uit het oog verloren. Ik vind het hartstikke leuk om met kraaiachtigen te werken. Ze zijn erg pienter. Dat deze twee toch zijn verwilderd, geeft me een goed gevoel.”

———-

Wat is een netbodem?
Over een frame is een net van lichte elastische stof gespannen. Hierop kunnen watervogels die nooit lang op hun poten staan (omdat ze veel vliegen, drijven en zwemmen) rusten, zonder hun poten te overbelasten. Denk aan futen, zeekoeten, Jan van Genten en andere watervogels. Hun ontlasting valt mooi door de mazen van het net, waardoor ze minder vies worden.